قاصدکهای خوشبختی

امروز که این مطلب رو مینویسم بسیار ناراحتم برای شما دختر وپسر نازنینم که از داشتن مادر بزرگی همچون مامان بتول بی بهره شدید.... روزهای سخت وباور نکردنی بدی رو پشت سر گذاشتیم روز  رفتن  مامان بتول وحسرت دیدار دوبارش افسوس وصد افسوس که شمای گلم  از داشتن مادر بزرگی بی نظیر محروم شدید... چه شب بدی بود شب 14بهمن 93شما دو تا نوگل زندگیم خواب بودین ومادر بزرگ در بیمارستان ,وهمه با ارزوی بازگشت؛دریغ از رفتنی که بی بازگشت بود وچه شب بدی بود گریه های بی امان من وبیدارشدن شما,اصلا واسم مقدور نبود اروم باشم وهمین حال من منجر شد شما بفهمید وهردوتون چه مظلومانه گریه میکردید... احسانم گریه های اون شب تو تمومی...